ای مردم محنت کشیده! تحمل تا به کی؟ سکوت تا به کی؟ ف. م. سخن
فیلم های مناطق سیل زده را که نگاه می کردم، دلم می لرزید. آن ماشینی که مثل قایق روی آب می رفت انگار ماشین خودم بود (البته در گذشته). آن خانه ای که زیر دو متر آب رفته بود، انگار خانه ی خودم بود (این هم در گذشته). امروز از زاویه ی سیاسی به موضوع نگاه نمی کنم. می گویم: اگر کسی با بیل و کلنگ بزند ماشین تان را داغان کند یا خانه تان را ویران کند با او چه می کنید؟ آیا می ایستید و تماشا می کنید و به سر و صورت خود می کوبید و خدا خدا می کنید؟ یا این که اگر قانون به دادتان نرسد، می روید جلو، و مانع از ویران کردن زندگی تان توسط شخص کلنگ به دست می شوید؛ شده با دست خالی؛ شده با مشت و لگد؛ شده با هر وسیله ی دیگر؟ می دانم. در این مورد ما با حکومت ظالم رو به رو هستیم و خواهی نخواهی مساله در برخورد با این هیولا، سیاسی می شود. اما باید همین طور بنشینیم و از ترس واکنشی نشان ندهیم؟ زندگی مان را از بین ببرند و واکنشی نشان ندهیم؟ جواب خودمان را چگونه خواهیم داد؟ ایستادیم، ویران کردند، ویران شدیم، تماشا کردند، شانه بالا انداختیم و پی کار و زندگی مان رفتیم؟! بگذارید خاطره ای برای تان تعریف کنم. ...
